Juliusz Verne*kolorowe ilustracje, kreda, duża czcionka*ocena klientów (13 opinii): oceń »szkoła: szkoła podstawowapełny opis książki »cena: 18,98 złcena z rabatem: 15,18 zł Pełny opis książki: W 80 dni dookoła świata opis książkiW 80 dni dookoła świata w serii Kolorowa Klasyka to najpiękniejsze kolorowe wydanie tej powieści na rynku! Książka zawiera wspaniałe, barwne ilustracje, jej atutem jest duża, ułatwiająca szybkie czytanie czcionka. Edycja na szlachetnym papierze, bardzo trwała i estetyczna. Wydanie zawiera pełny tekst utworu, bez skrótów i cięć w treści. Wydanie to nie zawiera opracowania. W dzisiejszych czasach podróże po świecie odbywamy błyskawicznie, często można w ciągu kilkunastu godzin przedostać się z jednego końca świata na drugi. Kiedyś jednak podróżowano inaczej, dużo wolniej i pokonując po drodze wiele trudności. Dlatego gdy angielski dżentelmen Phileas Fogg, żyjący w XIX wieku w Londynie, zakłada się ze znajomymi, że jest w stanie objechać świat wokoło w 80 dni, nikt mu nie wierzy. Rozpoczyna się karkołomny wyścig z czasem, z przeciwnościami losu, z niesprzyjającymi warunkami, z niespodziewanymi wydarzeniami w trasie, a także z pewnym inspektorem policji, który depcze naszemu bohaterowi po piętach. Przedstawiamy nowe wydanie znanej na całym świecie powieści przygodowej W 80 dni dookoła świata, w nowym tłumaczeniu Natalii Jaskuły, z przepięknymi, klimatycznymi ilustracjami Mikołaja Kamlera, w lubianej i cenionej serii wydawniczej Kolorowa Klasyka!recenzje W 80 dni dookoła świata Juliusza Verne to klasyka literatury. Książka jest na liście lektur, dlatego nie dziwi mnogość jej wydań w Polsce. To powieść przygodowa, w której główną rolę odgrywa podróż. Jej przeróżne formy mogą zaskoczyć czytelnika – pociągi, łodzie, a nawet słonie sprawiają, że wyprawa dookoła świata ma wiele odcieni. Ponieważ mamy końcówkę XIX wieku, bohater nie może podróżować w inny sposób, co również jest dość ciekawe w tej książce – pokazanie, jak dawniej poruszali się ludzie, którzy wybierali się do dalekich krajów i ile trwała ich wycieczka (...) Powieść pełna jest akcji, nie brakuje scen zaskakujących. Ciągle coś się dzieje. Czytelnik nie nudzi się ani przez chwilę. Historię czyta się błyskawicznie. Jest w niej wiele słów, które młody czytelnik może nie zrozumieć, dlatego wyjaśniono je w przypisach. Całości dopełniają kolorowe ilustracje Mikołaja Kamlera (...) Greg wydał ją naprawdę ładnie, pozycja z ilustracjami cieszy oko. Warto nadrobić braki. "W 80 dni dookoła świata" to fantastyczna powieść przygodowa, której akcja rozgrywa się pod koniec XIX wieku. Inne niż dziś są realia podróży. Fogg mimo to zawsze potrafił odnaleźć idealne połączenia i tak pokierować swoją wyprawą, aby dotrzeć o czasie do celu (...) Na kartach książki wciąż coś się dzieje, akcja jest bardzo wartka i zaskakująca. Na nudę czy monotonię na pewno narzekać nie można. A i samo wydanie prezentuje się bardzo okazale. kupujący tę książkę kupili też...spis treściW 80 dni dookoła świata Rozdział pierwszyW którym Passepartout godzi się zostać służącym Phileasa Fogga, a Phileas Fogg jego panem Rozdział drugiW którym Passepartout jest przekonany, iż wreszcie trafił na swój ideał Rozdział trzeciW którym wywiązuje się rozmowa mogąca drogo kosztować Phileasa Fogga Rozdział czwartyW którym Phileas Fogg wprawia w osłupienie swego służącego Rozdział piątyW którym na londyńskiej giełdzie pojawiają się nowe akcje Rozdział szóstyW którym inspektor Fix wykazuje zrozumiałą niecierpliwość Rozdział siódmyW którym przekonujemy się po raz kolejny, jak mało przydatnym dla policji dokumentem jest paszport Rozdział ósmyW którym Passepartout jest trochę nazbyt gadatliwy Rozdział dziewiątyW którym Morze Czerwone i Ocean Indyjski okazują się łaskawe dla planów Phileasa Fogga Rozdział dziesiątyW którym Passepartout jest bardzo rad, że skończyło się tylko na utracie pary butów Rozdział jedenastyW którym Phileas Fogg nabywa niezwykłego rumaka za niezwykłą cenę Rozdział dwunastyW którym Phileas Fogg i jego towarzysze zapuszczają się w gąszcz indyjskiego lasu i co z tego wynika Rozdział trzynastyW którym Passepartout dowodzi po raz kolejny, iż szczęście sprzyja śmiałkom Rozdział czternastyW którym Phileas Fogg przemierza przepiękną dolinę Gangesu, nie rzuciwszy nawet na nią okiem Rozdział piętnastyW którym neseser Phileasa Fogga staje się lżejszy o kolejnych kilka tysięcy funtów Rozdział szesnastyW którym Fix udaje, że nic a nic nie wie o wypadkach, o których jest mowa Rozdział siedemnastyW którym Fix i Passepartout gawędzą o tym i owym w trakcie podróży z Singapuru do Hongkongu Rozdział osiemnastyW którym Phileas Fogg, Fix i Passepartout zajmują się każdy z osobna swoimi sprawami Rozdział dziewiętnastyW którym Passepartout trochę za bardzo bierze sobie do serca sprawy swojego pana i co z tego wynika Rozdział dwudziestyW którym Fix zawiera bliższą znajomość z Phileasem Foggiem Rozdział dwudziesty pierwszyW którym obiecana nagroda o mały włos nie wymyka się z rąk kapitanowi Tankadery Rozdział dwudziesty drugiW którym Passepartout przekonuje się, iż nawet na antypodach warto na wszelki wypadek mieć zawsze przy sobie parę centów Rozdział dwudziesty trzeciW którym nos Passepartout wydłuża się niepomiernie Rozdział dwudziesty czwartyW trakcie którego nasi bohaterowie przemierzają Ocean Spokojny Rozdział dwudziesty piątyW którym zaglądamy na moment do San Francisco, w dniu mityngu Rozdział dwudziesty szóstyW którym podróżujemy ekspresem Linii Kolejowych Pacyfiku Rozdział dwudziesty siódmyW którym Passepartout pobiera w tempie dwudziestu mil na godzinę lekcję mormońskiej historii Rozdział dwudziesty ósmyW którym Passepartout bezskutecznie odwołuje się do rozsądku co niektórych Rozdział dwudziesty dziewiątyW którym opisane są wypadki, jakie zajść mogą jedynie na amerykańskiej kolei Rozdział trzydziestyW którym Phileas Fogg wypełnia po prostu swój obowiązek Rozdział trzydziesty pierwszyW którym inspektor Fix bardzo bierze sobie do serca sprawy Mr Fogga Rozdział trzydziesty drugiW którym Phileas Fogg rzuca wyzwanie złej passie Rozdział trzydziesty trzeciW którym Phileas Fogg staje na wysokości zadania Rozdział trzydziesty czwartyW którym Passepartout ma okazję do bolesnej acz oryginalnej gry słów Rozdział trzydziesty piątyW którym Passepartout nie każe sobie dwa razy powtarzać danego mu polecenia Rozdział trzydziesty szóstyW którym akcje Phileasa Fogga znowu idą w górę Rozdział trzydziesty siódmyW którym dowiadujemy się, dlaczego Phileas Fogg niczego na swej podróży nie zyskał, jeśli nie osobistego szczęścia Opinie czytelnikówW 80 dni dookoła świataKsiążka super. Mój syn, który nie zawsze chętnie sięga po książkę, po tę sięgnął z największą przyjemnością. Bardzo trafiony wybór. PolecamAlliLektura szkolna dla dzieckaLektura szkolna dla dziecka Podobała sie juniorowiSebastianKlasykaKsiążki przedstawiać i zachwalać nie trzeba. Dodam tylko, że to wydanie jest naprawdę rewelacyjne. Polecam!AgaKsiążka - polecamBardzo fajne wydanie lektury dla 6 klasistów- POLECAM!!!Izabela do dzieciństwa,,W 80 dni dookoła świata" to powieść, która może okazać się miłym wspomnieniem i powrotem do czasów naszego dzieciństwa. Czyta się ją z zapartym tchem i potrafi wciągnąć w akcję. Są w niej opisy wydarzeń, które toczą się w trakcie podróży, opisuje wiele malowniczych krajów, jej zwyczajów, przyrodę danego państwa oraz historię i kulturę odwiedzanych przez bohaterów krajów. Polecam każdemu, kto lubi wspominać swoje lata dziecinne z sentymentem. POZDRAWIAM:)SylwiaW 80 dni dookoła świataBardzo ładne wydanie. Gruba oprawa , przyjazna czcionka , ładne ilustracje. Zachęca do przeczytania, a to ważne bo lektury nie zawsze są chętnie czytane przez naszych milusińskich. Dlatego polecam to wydanie 80 dni dookoła świataMoja córka z chęcią czyta lektóre, która i ja pamietam z dzieciństwa - superAgnieszkaW 80...Książka ładnie wydana, niska 80 dni dookoła świataBardzo ciekawa książka przygodowa. Zawiera dopiski z których można się wiele nauczyć. Polecam!Oktawia KaflińskaW 80 dni dookoła świataBardzo fajna książka. Polecam!Juliusz VerneBardzo fajnaBArdzo fajna książka każdemu polecam,uczy wyobraźni i mam male ale szkoda że pan Juliusz Verne nie rozwinał bardziej tej książki żeby bylo dłuższa bo ma tylko 120 stron ale nie jest super!jaW 80 dni dookoła światafajne ^^x
Napisz bardzo krótkie streszczenie książki w 80 dni dookoła świata? 2011-12-07 18:17:41; Kto da streszczenie w 80 dni dookoła świata? 2010-03-11 18:32:06; Potrzebuję krótkie streszczenie "W 80 dni dookoła świata "Poda ktoś? 2010-05-01 17:06:50; Kto mógły napisac streszczenie lektury " W 80 dni dookoła świata" ? 2010-05-15 14:56:12
Streszczenie Mapa podróży Streszczenie Autorem powieści jest francuski pisarz, Juliusz Verne. Po raz pierwszy została ona wydana w 1873 r. Akcja utworu rozpoczyna się w 1872 r. w Londynie. Główny bohater powieści, pan Phileas Fogg (czyt. Filias Fogg) był bardzo bogatym angielskim dżentelmenem i członkiem klubu “Reforma”. Był tak tajemniczy, że nawet jego koledzy nie wiedzieli o nim za wiele. Każdy jego dzień wyglądał tak samo: pobudka, poranna toaleta, lekkie śniadanie, wyjście do klubu – śniadanie, czytanie prasy, gra w wista, obiad, rozmowy z klubowymi kolegami, powrót do domu. 2 października 1872 r. Phileas zwolnił swego lokaja za to, że ten podał mu wodę do golenia o temperaturze 84° Fahrenheita, podczas gdy Fogg życzył sobie, aby miała ona zawsze 86°F. Przyjął więc do pracy nowego służącego – Francuza imieniem Jean Passepartout (czyt. Paspartu). W niektórych polskich wydaniach nazywano go Janem Obieżyświatem. Miał on około 30 lat i w życiu zajmował się wieloma rzeczami: był wędrownym śpiewakiem, woltyżerem w cyrku, linoskoczkiem, nauczycielem gimnastyki, strażakiem i w końcu lokajem. Następnie Phileas udał się do klubu “Reforma”, gdzie w trakcie gry w wista, dżentelmeni poruszyli temat kradzieży 55 tys. funtów z pewnego banku. Wspólnie zastanawiali się czy złodziej zdoła ukryć się przed organami ścigania. Fogg stwierdził, że Ziemia stała się mniej przestronna odkąd można ją okrążyć w 80 dni. Jego koledzy podchwycili tę uwagę i od słowa do słowa doszło do zakładu. Phileas założył się, że objedzie świat w 80 dni. Stawką było 20 tys. funtów. Wypisał więc czek i oświadczył, że będzie z powrotem 21 grudnia. Fogg spokojnie wrócił do domu, wydał dyspozycje przerażonemu lokajowi i razem tego samego dnia wyruszyli w podróż. Zabrał ze sobą podręczną torbę, w której były dwie koszule, trzy pary pończoch, nieprzemakalny płaszcz i 20 tys. funtów. O 8:45 mężczyźni wyjechali pociągiem do Dover. Wieść o zakładzie i wyjeździe Fogga szybko obiegła cały Londyn, gdzie ludzie zaczęli się zakładać czy dżentelmenowi uda się ów wyczyn. Opublikowano też rysopis złodzieja owych 55 tys. funtów i okazało się, że był to ktoś bardzo podobny do Fogga, przez co padło na niego oskarżenie. Detektyw Fix uznał, że to Phileas ukradł pieniądze i wyruszył za nim w drogę, aby go aresztować. Fogg i Passepartout popłynęli Kanałem Sueskim do Bombaju. Podróż przebiegła bez przeszkód. Nawet udało im się zaoszczędzić dwa dni. Detektyw Fix miał nadzieję, że w Bombaju będzie mógł zaaresztować Fogga, lecz jeszcze nie dostał on od lokalnych władz nakazu aresztowania. Musiał więc czekać na papiery z Londynu przez co zależało mu na opóźnieniu podróży Fogga. Passepartout przyglądając się religijnym obrzędom wyznawców Zaratustry wszedł do ich świątyni nie ściągając butów. Nie wiedział, że przez to naraził się na karę. Trzech kapłanów siłą zdjęło mu buty, a lokaj szybko uciekł na dworzec. Stamtąd wraz ze swym szefem wyruszył pociągiem do Kalkuty. Trasa liczyła ok 1900 km. Jak się okazało tory kolejowe nie były w pełni ukończone i podróżni musieli opuścić pociąg. Na szczęście w pobliskiej wiosce, pewien Hindus hodował słonia o imieniu Kiouni. Jako że Phileas nie miał innej alternatywy, ostro licytował kupno zwierzęcia. W końcu udało mu się je kupić za 2 tys. funtów. Udało mu się też znaleźć przewodnika z plemienia Parsów, który umiał takiego słonia prowadzić. W dalszej podróży na słoniu towarzyszył im jeszcze generał Francis Cromarty, który jechał z nimi pociągiem. W trakcie podróży mężczyźni natrafili na dziwny pochód, w którym uczestniczyli bramini, czyli członkowie najwyższej kasty kapłańskiej; fakirzy oraz pewna młoda kobieta. Okazało się, że był to pogrzeb jej męża i zgodnie ze zwyczajem miała ona razem z jego ciałem spłonąć na stosie. Fogg postanowił, że muszą uratować kobietę, która niegdyś wbrew swej woli poślubiła starego maharadżę Bundelkundu. Pod osłoną nocy podkradli się więc pod świątynię, w której więziono kobietę, lecz była ona pilnie strzeżona. Następnego dnia, gdy już szykowano się do spalenia kobiety, Passepartout wpadł na fortel. W przebraniu zmartwychwstałego radży, czyli władcy, zabrał kobietę ze stosu. Zebrani uciekli z przerażenia. Odtąd uratowana Auda towarzyszyła im w podróży. Tak dotarli do Allahabad, gdzie wsiedli do pociągu. Pożegnali Parsa, któremu oprócz gotówki wręczyli słonia. W trakcie podróży pociągiem, w Banares pożegnali sir Francisa. Odtąd podróżowali w trójkę: Fogg, Passepartout i Auda. 25 października dotarli do Kalkuty, gdzie zatrzymał ich policjant i zawiózł przed oblicze sądu. Okazało się, że zostali oskarżeni o zbezczeszczenie miejsca czczonego przez religię bramińską. Chodziło o to, że w Bombaju Passepartout wszedł do świątyni w butach. Na domiar złego detektyw Fix przywiózł ze sobą przekupionych mnichów z Bangkoku, którzy zeznawali przeciw podróżnikom. Fixowi zależało na opóźnieniu ich podróży. Sąd wydał wyrok skazujący. Fogg załatwił sprawę wpłacając kaucję po tysiąc funtów za każdego z nich. Dzięki temu byli wolni i udali się na parostatek do Hongkongu. Na statku poznali detektywa Fixa, lecz nie wiedzieli, że jego celem jest aresztowanie Fogga. Fix miał nadzieję na aresztowanie Fogga w Hongkongu, gdyż było to ostatnie angielskie terytorium na planie podróży dżentelmena. Po drodze trafili na sztorm, przez co przypłynęli do Hongkongu z opóźnieniem. Ich kolejny statek do Jokohamy powinien był już odpłynąć, ale na szczęście zepsuł się jeden z kotłów i wyjazd był przełożony na kolejny dzień. Passepartout ruszył do portu zarezerwować miejsca na statek “Carnatic”. Spotkał tam detektywa Fixa, który zaprosił go do szynku. Okazało się, że dotarli do palarni opium. Gdy Passepartout był już wstawiony, Fix przyznał mu się, że w rzeczywistości jest inspektorem policji i ma zamiar aresztować Fogga. Pijany Francuz nie dotarł do hotelu. Nazajutrz Fogg i Auda udali się do portu. Ich statek już odpłynął a Passepartout nadal nie było. Fogg postanowił więc, że popłyną sami. Udało mu się wynająć statek płynący do Szanghaju. Pasowało im to, gdyż z Szanghaju mieli kolejny statek do San Francisco. Napatoczył się też Fix, który wsiadł na ten sam statek. Passepartout, który zgubił swoich współtowarzyszy wsiadł na statek z Hongkongu do Jokohamy. Tam skończyły mu się pieniądze, więc zaciągnął się do pracy w cyrku. Podczas pierwszego występu zauważył na publiczności Fogga i Audę, który wcześniej byli Szanghaju, ale właśnie przypłynęli do Jokohamy. Na ich widok lokaj opuścił swoje miejsce w ludzkiej piramidzie, którą zbudowali na scenie, przez co wielu cyrkowców upadło i poobijało się. Tak właśnie przypadek sprawił, że podróżnicy ponownie się odnaleźli. Już razem wyruszyli w dalszą podróż statkiem do San Francisco. Podczas podróży przez Ocean Spokojny Auda okazywała swe zainteresowanie Phileasem, lecz flegmatyczny Anglik wcale tego nie zauważał. Fix ukrywał się na statku. Miał już nakaz aresztowania, ale poza terytorium angielskich wpływów, nie miał on mocy prawnej. Gdy przypadkiem Fix natrafił na Passepartout, ten wymierzył mu prawy sierpowy. Detektyw wyjaśnił mu jednak, że odtąd stoi po stronie Fogga i że zależy mu aby ten dotarł do Londynu. Statek zgodnie z planem wpłynął do portu w San Francisco 3 grudnia. Podróżni udali się na śniadanie w stylu amerykańskim w hotelu Intercontinental. Następnie zwiedzali miasto. Trafili na spotkanie przedwyborcze dwóch ugrupowań. Wybierano bowiem sędziego pokoju. Rywalizowały ze sobą partie Kamerfielda i Mandiboya. Nie wiadomo kto wygrał, gdyż zrobiło się ogromne zamieszanie i doszło do rękoczynów. Ktoś próbował uderzyć Fogga, lecz Fix go obronił. Jakiś Jankes – pułkownik Stamp Proctor – znieważył Phileasa, przez co dżentelmen poprzysiągł mu zemstę. Turyści wyszli cało z opresji lecz musieli kupić nowe ubrania. Wieczorem wsiedli na pociąg do Nowego Jorku. Podróż przez całe Stany nie obyła się bez przygód. Najpierw stado bizonów zatrzymało pociąg na trzy godziny. Innym razem jeden z Mormonów wygłosił w wagonie przemówienie o historii swego kościoła. Passepartout, który był kawalerem bardzo współczuł Mormonowi, gdyż ci praktykowali wielożeństwo. Pociąg zatrzymał się na stacji Ogden. Fogg, Fix, Passepartout i Auda udali się na zwiedzanie Salt Lake City. Po powrocie ruszyli w dalszą podróż pociągiem. Gdy dotarli do Medicine Bow okazało się, że most jest uszkodzony. Maszynista zaproponował, aby przejechać go “pełną parą”. Wszyscy prócz Passepartout zgodzili się. Lokaj nie zdołał przemówić podróżnym do rozsądku. Na szczęście udało się przejechać, lecz gdy byli już po drugiej stronie, most się zawalił. Okazało się, że tym samym pociągiem podróżował Stamp Proctor, który niedawno znieważył Fogga. Gdy mężczyźni się spotkali, umówili się na pojedynek w Plum Creek. Ostatecznie do pojedynku nie doszło, gdyż na pociąg napadli Indianie z plemienia Sioux. Rozpoczęła się regularna strzelanina. Indianie grabili kufry i walizki. Podróżni musieli za wszelką cenę zatrzymać pociąg. Udało im się to dzięki dzielnemu Passepartout, który pod pokładem pociągu dotarł do samego przodu i udało mu się odłączyć lokomotywę. Nadeszli żołnierze i udało się odeprzeć atak Indian. Okazało się, że lokaj i kilka innych osób zostali pojmani. Fogg postanowił, że wyruszy z żołnierzami, aby ich odbić. Phileas wziął ze sobą 30 żołnierzy i obiecał im, że dostaną 1000 funtów jeśli odbiją zakładników. Udało im się to i nad ranem wszyscy powrócili na wiedząc, że Foggowi zależy na jak najszybszym dotarciu do Nowego Jorku, obliczył, że zabraknie mu 8 godzin. Zaproponował więc, żeby udali się na saniach z żaglami, które to oferował im pewien Amerykanin. Na saniach dotarli do Omaha, gdzie wsiedli do pociągu do Chicago. Stamtąd udali się do Nowego Jorku. Gdy tam dotarli okazało się, że statek do Liverpoolu odpłynął 45 min wcześniej. Phileas nie poddał się. Sytuacja była trudna, gdyż inne statki odpływały zbyt późno lub były zbyt wolne, żeby zdążył na czas. Udał się więc nad rzekę Hudson i obserwował statki. Wypatrzył tam parowiec Henriettę o żelaznym kadłubie i drewnianej nadbudowie. Fogg porozmawiał z jego kapitanem, Speedem i okazało się, że płyną do Bordeaux we Francji. Za sowitą opłatą w wys. 2 tys. funtów od osoby, kapitan zgodził się ich zabrać ze sobą. Gdy wyruszyli, Fogg przekupił całą załogę, aby płynęli nie do Francji, lecz do Anglii. Ci się zgodzili. I tak szczerze nie przepadali za swoim kapitanem, którego uwięzili. Od teraz Phileas dowodził i okazało się, że był wytrawnym żeglarzem. Statek płynął pełną parą i niestety nie wystarczyło węgla. 18 grudnia Fogg wezwał do siebie wściekłego kapitana i zaproponował, że kupi statek. Zapłacił za niego 60 tys. dolarów i oświadczył, że kadłub i maszyny pozostaną jego. Kapitan zgodził się i od razu złagodniał. Zaczęto rozbierać drewniane elementy statku i palić nimi w piecu. Statek od razu przyspieszył i tak dotarli do Queenstown w Irlandii. Stamtąd ruszyli pociągiem do Dublina, a z Dublina statkiem do Liverpoolu, gdzie zdarzyła się tragedia. Fix nie dotrzymał słowa, aresztował Fogga i zamknął go w celi. Passepartout wyrzucał sobie, że nie poinformował Fogga o tym kim był Fix. O drugiej trzydzieści Phileas został wypuszczony, gdyż okazało się, że prawdziwy złodziej już od trzech dni przebywał w areszcie. Fogg wychodząc wymierzył Fixowi zamaszysty cios. Niestety podróżnicy stracili dużo cennego czasu i zwycięstwo zakładu wisiało na włosku. Szybko ruszyli pociągiem do Londynu. Pan Fogg okrążył świat w 80 dni i spóźnił się o 5 min. Przegrał zakład. Zamknął się w swym mieszkaniu. Stracił prawie 20 tys funtów na wyjazd i musiał wypłacić 20 tys. za przegrany zakład. Fogg posmutniał, nie jadał posiłków. Przeprosił za swoje zachowanie panią Audę, która zamieszkała w jednym z pokoi. Było mu przykro, że nie będzie mógł zabezpieczyć jej pobytu w Anglii, gdyż pozostał bez grosza. Auda jednak była w nim zakochana i oświadczyła mu się. Fogg odparł, że też ją kocha i zgodził się na ślub, który zaplanowali na następny dzień w poniedziałek. Passepartout poszedł do wielebnego Wilsona, zaklepać termin ślubu. Tam dowiedział się, że nazajutrz nie jest poniedziałek, lecz niedziela. Lokaj wystrzelił jak z procy powiadomić o tym swego pana. Okazało się, że podróżując na wschód, Fogg zyskał jeden dzień. Ukończył więc podróż w 79 dni. Gdy się o tym dowiedział, szybko ruszył do klubu reforma i zdążył punktualnie. Miał być najpóźniej o 8:45. Dotarł o 8:44 i 57 sekund, a więc 3 sekundy przed czasem. Fogg wygrał zakład. Finansowo nie wyszedł na tym wspaniale, gdyż koszty podróży wyniosły ponad 19 tys. funtów. To co mu zostało podzielił między Fixa i Passepartout odliczając kwotę za gaz do piecyka, który lokaj zostawił włączony przez cały czas ich nieobecności. Największą nagrodą dla Phileasa było poznanie Audy, którą poślubił dwa dni później. Ich świadkiem był oczywiście niezawodny Passepartout. Podróż: Mapa podróży Phileasa Fogga z powieści “W 80 dni dookoła świata”. 2 października 1972 r. o 8:45 Fogg i Passepartout ruszyli z Londynu do Paryża. Następnie do Turynu i Brindisi na południu Włoch, gdzie wsiedli na parostatek o nazwie “Mongolia” płynący do Indii przez Kanał Sueski. Opłynęli Półwysep Arabski i dotarli do Bombaju skąd wyruszyli pociągiem do Kalkuty. Gdzieś przed Allahabad okazało się, że skończyły się tory, więc przesiedli się na słonia imieniem Kiouni. Tam uratowali też księżniczkę Audę. Na słoniu dotarli do Allahabad, skąd pociągiem ruszyli do Kalkuty. Z kalkuty na parostatku dostali się do Hong Kongu. Tutaj podróżni się zgubili i Passepartout udał się do Jokohamy na statku “Carnatic”. Fogg i Auda popłynęli do Szanghaju na statku “Tankadera”, po czym popłynęli również do Jokohamy, gdzie znaleźli Passepartout. Stamtąd popłynęli przez Ocean Spokojny do San Francisco na statku “Generał Grant”. Do San Francisco dotarli 3 grudnia, skąd pociągiem udali się do Ogden i Salt Lake City. Następnie ruszyli do Omaha. Po drodze napadli ich Indianie. Do Omaha wjechali na saniach z żaglem. Tam wsiedli na pociąg do Nowego Jorku przez Chicago. W Nowym Jorku wsiedli na statek “Henrietta”, który miał płynąć do Francji, ale Fogg przekupił załogę i udali się do Wielkiej Brytanii. Tak przepłynęli cały Ocean Atlantycki. Wysiedli w Queenstown w Irlandii. Dziś to miasto nazywa się Cobh. Tam wsiadł na pociąg do Dublina, skąd popłynął do Liverpoolu. Stamtąd udał się pociągiem do Londynu. Warto zauważyć, że Fogg w powieści ani raz NIE podróżował balonem. W wielu ekranizacjach lektury jest inaczej.
7. Nazwisko osoby, która śledziła Fogga i starała się utrudnić mu podróż. 8. Jak miała na imię krwiożercza bogini Hindusów? 9. Kogo uratował Fogg od spalenia na stosie? 10. Które zwierze posł użyło do transportu podróżnikom? 11.Co stało się z Audą po zakończeniu podróży dookoła świata?
"Futurystyczne retro" - styl filmu Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu Twórcy filmu zdecydowali się na styl filmów z lat 50-tych. Scenograf Blake wyjaśnia: „Spodobał nam się ten okres, bo w tamtych latach ludzie starali sobie wyobrazić, jak będzie wyglądała przyszłość. Tworzyli latające spodki i rakiety kosmiczne. Staraliśmy się włączyć to w film dziejący się pod koniec XIX wieku. Nazwaliśmy to „futurystyczne retro”. Celem Coraciego była hybryda pomiędzy filmem kostiumowym i współczesnym. „Braliśmy różne elementy z różnych okresów, od roku 1880 po 2001 i mieszaliśmy style. Na przykład Fogg wyglądem pasuje do lat 60-tych, hełm od odrzutowego plecaka przypomina hełm skejtbordzisty, a gogle – gogle narciarskie. Paleta kolorów użytych w filmie miała nie być zbyt dziecinna. Do projektu kolorystycznego danej sceny dodawaliśmy trochę jaskrawości, a potem postarzaliśmy go, żeby wtopił się w całość filmu.” Kostiumograf Anna Shepard, nominowana do Oscara za Pianistę i Listę Schindlera, chciała podkreślić barwny charakter filmu i pomóc aktorom wczuć się w role. „Spędzanie w kostiumach 12 godzin dziennie zmienia podejście aktorów do roli, powoduje, że czują się, jakby żyli w tym okresie. Wszystko jest inne. Kostiumograf nie tylko tworzy odpowiednie do okresu kostiumy, ale i kieruje aktorami, to dzięki niemu inaczej chodzą, siadają, inaczej się zachowują.” Stworzenie kostiumów dla kultur tak odmiennych jak Indie, Chiny i Anglia to niełatwe zadanie. Poszukiwanie tkanin, farbowanie i postarzanie było żmudnym procesem. Choć odpowiedzialna za fryzury i charakteryzację Christine Blundell pracowała przy wielu filmach kostiumowych, W 80 dni dookoła świata nie było dla niej łatwym orzechem do zgryzienia. „Dobrze znam wiktoriański Londyn. Ale era wiktoriańska na całym świecie? Tu się trochę zawahałam. Trudno było wyczuć odmienności charakterystyczne dla każdego kraju. Ale się udało.” „W 80 dni dookoła świata” to rozrywka najlepszej jakości dla całej rodziny. Jest tu akcja, przygody, romanse, komedia i bohaterowie, dla których podróż jest cenną lekcją. Fogg poznaje samego siebie, świat, i – dzięki Monique – także sztukę. Uczy się czegoś o sprawach, których nie da się wyjaśnić naukowo, uczy się życia. Film pokazuje, jak poszerzanie horyzontów i poznawanie ludzi z różnych kultur uzupełnia i kształtuje naszą osobowość. Jim Broadbent dodaje: „Ten film przemawia do wszystkich. Na przykład, jest to typowy film Jackie Chana. Ale występuje tu też królowa Wiktoria. To bardzo pomysłowa układanka.” O produkcji Ten pressbook może zdradzać kluczowe elementy filmu „Wszyscy znają „W 80 dni dookoła świata” i właśnie to było dla nas doskonałym punktem wyjścia, żeby stworzyć coś, czego jeszcze nie było.” – mówi Jackie Chan. Jedna z producentek, Phyllis Alia, dodaje „ to film przygodowy, komedia, love story, film o sztukach walki, film dla dzieci, film dla dorosłych, fantasy – wszystko w jednym. Uwielbiam jego oryginalność i magiczną aurę. Gwarantuje wycieczkę dookoła świata i poznawanie nowych kultur. Siedząc w kinie odbywamy przejażdżkę po Indiach, Chinach i całym mnóstwie egzotycznych miejsc, których większość kinomanów nie będzie miała okazji zobaczyć. A nic tak nie pobudza rodzinnej ciekawości i wyobraźni jak pomysł objechania świata w 80 dni.” Reżyser Frank Coraci wtóruje im: „Naszym głównym celem była epicka opowieść obdarzona poczuciem humoru, zabawny film, który pokaże widzom kawałek świata.” Jackie Chan, którego komediowo-sensacyjny styl widać w wielu scenach, dodaje: „Obaj z Frankiem lubimy rozśmieszać ludzi i myślę, że na tym filmie będą się śmiać. Poza tym, gdyby wszyscy rozumieli kultury i religie innych narodów, nie byłoby więcej wojen. O tym też mówi film – o zrozumieniu świata, który nas otacza.” Rob Schneider dodaje: W 80 dni dookoła świata ma współczesny odcień filmu akcji, ale umiejscowionego w świecie Juliusza Verne’a. Myślę, że Verne byłby bardzo zadowolony z tej wersji.” Według innego z producentów Cary Granata „Frank Coraci to wizjoner. Wziął na warsztat klasyk Juliusza Verne’a i nasycił go taką energią i magią, że film aż wyskakuje z ekranu.” Alia potwierdza „Frank jest idealnym reżyserem dla tego filmu. Bardzo sprawnie miesza ze sobą akcję, przygodę i miłość, otrzymując w efekcie zwariowaną i pełną zwrotów akcji komedię.” Od chwili, gdy zapoznał się z filmami o Jamesie Bondzie, Coraci uwielbiał wynalazki. „Pomyślałem - zróbmy z Fogga wynalazcę, żebyśmy mogli zastosować parę świetnych gadżetów.” Doskonały komik brytyjskiej telewizji Steve Coogan, grający Fogga, z radością zgodził się na zmiany Coraciego w dość sztywnej sylwetce książkowego bohatera. „Verne z rozmysłem odmalowuje Fogga jako dosyć bezbarwną postać. Coraci chciał dodać mu trochę ognia, pasji na jakimś punkcie. To daje dużo możliwości komediowych, bo Fogg jest zarazem bardzo niepewny siebie.” Międzynarodowa gwiazdorska obsada to zamierzony cel Coraciego. „Bohaterów filmu spotyka w podróży wiele niespodzianek i chciałem, by poznawani przez nich ludzie byli taką niespodzianką. Najlepszym sposobem na to było zaangażowanie paru wielkich gwiazd w maleńkich rólkach, w których mogą śmiać się same z siebie i swoich wizerunków. Pewną zachętą była dla nich na pewno okazja do ciekawych podróży.” „Myślę, że te gwiazdy zwabił do nas rozmach filmu i przeczucie, że tu praca będzie się łączyła z dobrą zabawą. Znam Arnolda Schwarzeneggera od dawna i wiem, że będąc na planie zawsze jest zadowolony i lubi się śmiać.” Aktualny gubernator stanu Kalifornia wystąpi jako książę Hapi, do bólu próżny turecki władca, który zakochuje się w Monique. Legenda komedii John Cleese wcieli się w rolę „londyńskiego policjanta, bardzo staroświeckiego gościa, niezbyt rozgarniętego.” Co całkowicie zrozumiałe, filmowcy objechali świat wkoło, poszukując odpowiednich plenerów. „Sami odbyliśmy swoją podróż dookoła świata – mówi Coraci – W ciągu 15 dni byliśmy w 18 krajach. Czułem się trochę jak Fileas Fogg. Prócz spełnienia funkcji praktycznej ta wycieczka przypomniała nam też, czym jest prawdziwa podróż. Potem, w trakcie zdjęć, przypominałem sobie „Hm, oni od dziesięciu dni przemierzają powozem Chiny. Są śpiący i poobijani. Moje doświadczenia podczas szukania plenerów bardzo pomogły mi odpowiednio wyreżyserować te sceny.” Oczywiście obwożenie całej ekipy po świecie byłoby niemożliwe, wybrano więc kilka plenerów, które mogłyby ‘zagrać’ parę miejsc. Postanowiono np., że Tajlandia zagra Chiny oraz Indie. Potem ekipa ruszyła do Berlina, który doskonale sprawdził się w roli Londynu i Paryża. Producent Bill Badalato uważa, że „przy tego rodzaju filmach zawsze istnieje pokusa, by choć część ich nakręcić w studio. Ale kinomani są dziś bystrzy i szybko tu zauważą. Film to doświadczenie wzrokowe i widzowie doskonale wiedzą, czym różni się ujęcie w plenerze od dekoracji.” Do roli Passepartout, lokaja Fogga, jego asystenta, obrońcy i wybawiciela, a pod koniec filmu nawet przyjaciela, reżyser i producenci upatrzyli sobie Jackie Chana, gwiazdę światowej sławy, utalentowanego sportowca i komika, otwartego i pełnego ciepła. Producent Hal Lieberman ocenia: „Chyba pierwszy raz zaproponowano mu rolę skierowaną nie tylko dla dorosłych, ale i dzieci, nie tylko rolę ‘fizyczną’, ale i aktorsko wymagającą. Spisał się fantastycznie.” Sam Jackie twierdzi, że woli być „traktowany jako aktor, a nie wyłącznie spec od kopniaków, także z tego powodu, że aktorzy tacy jak Al Pacino czy Dustin Hoffman mogą grać świetne role do późnej starości. A jak długo da radę boksować i kopać gwiazda kina akcji? Oprócz tego gram Chińczyka, który trafia do Anglii, czuje się tam jak ryba bez wody. A to przecież cały ja, więc nawet nie musiałem obmyślać roli. Wszyscy znają opowieść Verne’a, zagranie w niej to dla mnie zaszczyt.” Jedyną rzeczą, którą Jackie musiał opanować do tej roli, był język francuski. W zamian uczył całą obsadę sztuczek kaskaderskich i sztuk walki. Opracowywał też choreografię walk. Wspólnie z Coracim obmyślili większość z najbardziej dynamicznych scen inspirując się stylem Charlie Chaplina, Bustera Keatona i Freda Astaira. W ciągu jednego dnia zdjęć bywało, że Jackie zmieniał 20 kostiumów i kilkadziesiąt par butów. „Dla mnie praca nad filmem to zawsze jest przyjemność. Podróżowanie przy okazji po świecie jest jeszcze przyjemniejsze, zwiedzam tyle nowych miejsc, uczę się tylu nowych rzeczy. Poza tym z radością zaprezentuję widzom odrobinę chińskiej kultury.” W roli Fileasa Fogga Coraci od początku wyobrażał sobie tylko Steve’a Coogana. „Musimy uwierzyć, że Fogg był geniuszem, ale był też w nieświadomy sposób śmieszny.” Coogan mówi: „Wspaniale jest grać człowieka o sławnym nazwisku. To też spora odpowiedzialność, ponieważ ludzie wytworzyli sobie już jakiś obraz tego bohatera i ja muszę spełnić ich oczekiwania. Ale to akurat mnie pociąga. Fogg świetnie radzi sobie z maszynami, gorzej z kontaktami międzyludzkimi. Sztuka go nie bawi, uważa, że nauka jest odpowiedzią na wszystko, a cała reszta to detale.” Ten punkt widzenia zmienia się pod wpływem pięknej francuskiej artystki Monique. „Monique, tak jak Fogg, wyprzedza swoje czasy. Ma w sobie pasję i śmiałość, by walczyć o swoje przekonania, ale także współczucie, czułość i humor.” Belgijka Cecile de France z entuzjazmem odniosła się do propozycji. „To prawdziwy film przygodowy, taki jak te, które oglądałam w dzieciństwie i dzięki którym marzyłam o zostaniu aktorką.” Producentka Alia porównuje ją do Ingrid Bergman czy Dorothy Lamour: „Cecile ma w sobie coś z aktorek tamtych czasów, które umiały zaistnieć na ekranie nie mówiąc ani słowa. Nie ma wielu młodych aktorek, które miałyby zarówno urodę i wdzięk, jak i wyczucie komiczne w takim stopniu, jak ona.” Romans, który kwitnie między nimi, jest nieunikniony, ponieważ „Fogg stara się promować naukę, a Monique – sztukę.” Bill Badalato dodaje: „Troje głównych bohaterów to trójka kompletnie różnych ludzi, i o tym właśnie mówi powieść. Każdy z aktorów, bardzo w duchu filmu, jest innej narodowości.” Nagrodzony Oscarem za rolę drugoplanową w Iris Jim Broadbent gra tu „czarny charakter, nieprzyjemnego gościa, wrednego lorda Kelvina. Uważa on, że nauka i cywilizacja bardziej rozwinąć się nie mogą i taki stan mu odpowiada. „Ta rola ma w sobie, jak zresztą cały film, wariacki posmak filmu rysunkowego, z którym dotąd nie eksperymentowałem.” Ewen Bremner, niezapomniany Szkot z Trainspotting, gra podstępnego inspektora Fixa. W słowach Bremnera „Fix to worek treningowy. W każdej scenie, w której się pojawia, ląduje na deskach. A co najlepsze, uważa, że całkowicie panuje nad sytuacją. Albo mnie zgniatają, przypalają ogniem, biją, ciągną, depczą i obijają, albo muszę wyskakiwać z okien i spadać z dachów. Jackie używa mnie jako tarczy i jako broni.” 700-osobowa ekipa rozpoczęła zdjęcia do filmu w przytłaczającym upale Tajlandii. Po paru męczących, ale pogodnie spędzonych tygodniach i przystanku w Bangkoku, Phuket i Krabi, ekipa ruszyła do Europy. Jedną z kluczowych scen filmu jest moment rozbicia machiny latającej na schodach Akademii Nauk. Idealnie nadawał się do tego jeden z wielkich placów Berlina. Stojąca przy nim Opera doskonale zagrała Akademię Nauk, a do zakrycia zbyt nowocześnie wyglądających budynków scenograf skonstruował ogromną rzeźbę lwa na kółkach. Przesuwając ją kamerzyści mogli filmować plac z wielu stron. Uliczki francuskiego miasteczka zagrała jakby zapomniana przez czas niemiecka miejscowość Goerlitz. Także w Niemczech, choć już w studiu, powstały ujęcia San Francisco. Ekipa zwiedziła ogółem 10 krajów, Paryż, Austrię, Kornwalię, Hong Kong, kalifornijską pustynię i Wielki Mur w Chinach, uciekając się do technik komputerowych tylko w absolutnej konieczności. Hal Lieberman uważa, że film ma szczególne znaczenie w trwającym właśnie okresie dość napiętej sytuacji na świecie. „Czasy są trudne, a nasz film mówi o uprzejmości, szczodrości i dowcipie na całym świecie. To miła opowieść, przekazuje miłą treść. Steve Coogan: „To film bardzo na czasie. Świat sporo ostatnio przeszedł, a my próbujemy zbliżyć ludzi do siebie. Ukazujemy bardzo pozytywny obraz świata jako globalnej wioski.”
. 537 754 232 143 202 346 313 590
w 80 dni dookoła świata mapa podróży fogga
