Slides: 41 Download presentation Jestem grzeczny i nie wstydzę się mojego zachowania. Szkoła Podstawowa im. Tomasza Masteja w Chojnem Styczeń 2017 W debacie połączonej z inscenizacją wykorzystano utwory Jana Brzechwy. KWOKA Proszę pana, pewna kwoka Traktowała świat z wysoka I mówiła z przekonaniem: "Grunt to dobre wychowanie!" Zaprosiła raz więc gości, By nauczyć ich grzeczności. Pierwszy osioł wszedł, lecz przy tym W progu garnek stłukł kopytem. Kwoka wielki krzyk podniosła: "Widział kto takiego osła? !" Przyszła krowa. Tuż za progiem Zbiła szybę lewym rogiem. Kwoka gniewna i surowa Zawołała: "A to krowa!" Przyszła świnia prosto z błota. Kwoka złości się i miota: "Co też pani tu wyczynia? Tak nabłocić! A to świnia!" Przyszedł baran. Chciał na grzędzie Siąść cichutko w drugim rzędzie, Grzęda pękła. Kwoka wściekła Coś o łbie baranim rzekła I dodała: "Próżne słowa, Takich nikt już nie wychowa, Trudno. . . Wszyscy się wynoście!" No i poszli sobie goście. Czy ta kwoka, proszę pana, Była dobrze wychowana? Jurek bardzo był niedbały, Aż się ciotki zamartwiały, Aż ze złości ciotki chudły: „Masz nie włosy, tylko kudły, Potargane, rozczochrane, To są rzeczy niesłychane! Raz się uczesz, raz przynajmniej, Dużo czasu to nie zajmie, Masz tu szczotkę, masz tu grzebień, Musisz zacząć dbać o siebie”. Grzebień zęby szczerzy, A szczotka się jeży: „Czesz się, Jerzy, jak należy, Czesz się, Jerzy, jak należy!” Poszedł Jurek raz przy święcie Do kolegów na przyjęcie, Oczywiście - nieczesany, Potargany, rozczochrany, Dzwoni - chciałby wejść do środka - Patrzy: grzebień, patrzy: szczotka! Grzebień zęby szczerzy, A szczotka się jeży: „Czesz się, Jerzy, jak należy, Czesz się, Jerzy, jak należy!” GRZEBIEŃ I SZCZOTKA BRUDAS Józio oświadczył: "Woda mi zbrzydła, Dość już mam szczotki, wstręt mam do mydła!" I odtąd przybrał wygląd straszydła. Płakała matka i ojciec gryzł się: "Ten Józio wszystkie soki z nas wyssie, Od dwóch tygodni już się nie myje, Czarne ma ręce, nogi i szyję, Twarz ma od ucha brudną do ucha, Czy kto takiego widział smolucha? Poradźcie, ludzie, pomóżcie, ludzie, Przecież nie można żyć w takim brudzie!" Józio na prośby wszelkie był głuchy, Lepił się z brudu jak lep na muchy, Czego się dotknął, tam była plama, Wołał: "Niech mama myje się sama, Tato niech kąpie się nieustannie, Stryjek i wujek niech siedzą w wannie, Niech się szorują, a ja tymczasem Będę brudasem! Chcę być brudasem!" Przezwał go stryjek: "Józio-niemyjek", Wujek doń mówił: "niemyty ryjek", Błagała ciotka: "Józiu mój złoty, Myj się!" Lecz Józio nie miał ochoty. Wyniósł się w końcu z domu na Czystem I zawiadomił rodziców listem, Że myć się nie ma zamiaru, trudno! I poszedł mieszać - dokąd? - na Bródno. Samochwała w kącie stała I wciąż tak opowiadała: „Zdolna jestem niesłychanie, Najpiękniejsze mam ubranie, Moja buzia tryska zdrowiem, Jak coś powiem, to już powiem, Jak odpowiem, to roztropnie, W szkole mam najlepsze stopnie, Śpiewam lepiej niż w operze, Świetnie jeżdżę na rowerze, Znakomicie muchy łapię, Wiem, gdzie Wisła jest na mapie, Jestem mądra, jestem zgrabna, Wiotka, słodka i powabna, A w dodatku, daję słowo, Mam rodzinę wyjątkową: Tato mój do pieca sięga, Moja mama - taka tęga, Moja siostra - taka mała, A ja jestem - samochwała!” SAMOCHWAŁA KŁAMCZUCHA "Proszę pana, proszę pana, Zaszła u nas wielka zmiana: Moja starsza siostra Bronka Zamieniła się w skowronka, Siedzi cały dzień na buku I powtarza: kuku, kuku!" "Pomyśl tylko, co ty pleciesz! To zwyczajne kłamstwa przecież. " "Proszę pana, proszę pana, Rzecz się stała niesłychana: Zamiast deszczu u sąsiada Dziś padała oranżada, I w dodatku całkiem sucha. " "Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha!" "To nie wszystko, proszę pana! U stryjenki wczoraj z rana Abecadło z pieca spadło, Całą pieczeń z rondla zjadło, A tymczasem na obiedzie Miał być lew i dwa niedźwiedzie. " "To dopiero jest kłamczucha!" "Proszę pana, niech pan słucha! Po południu na zabawie Utonęła kaczka w stawie. Pan nie wierzy? Daję słowo! Sprowadzono straż ogniową, Przecedzono wodę sitem, A co ryb złowiono przy tym!" "Fe, nieładnie! Któż tak kłamie? Zaraz się poskarżę mamie!" Przedstawiono wypracowany Kodeks Kulturalnego Ucznia Naszej Szkoły
Jeśli Sunil straci pierwsze miejsce na tych egzaminach, będzie to dla niego kolejny okrutny cios. Nie odpowiedziałem na te dwa pytania, tak aby Sunil otrzymał więcej punktów ode mnie i zdobył pierwsze miejsce. To go ucieszy i będzie szczęśliwy". Po tym Anil niepewnie dodał: „Ale proszę pana, niech pan trzyma to w tajemnicy.
Kłamczucha Jan Brzechwa „Proszę pana, proszę pana, Zaszła u nas wielka zmiana: Moja starsza siostra Bronka Zamieniła się w skowronka, Siedzi cały dzień na buku I powtarza: kuku, kuku!” „Pomyśl tylko, co ty pleciesz! To zwyczajne kłamstwa przecież”. ↓ „Proszę pana, proszę pana, Rzecz się stała niesłychana: Zamiast deszczu u sąsiada Dziś padała oranżada, I w dodatku całkiem sucha”. „Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha!” „To nie wszystko, proszę pana! U stryjenki wczoraj z rana Abecadło z pieca spadło, Całą pieczeń z rondla zjadło, A tymczasem na obiedzie Miał być lew i dwa niedźwiedzie”. ↓ „To dopiero jest kłamczucha!” „Proszę pana, niech pan słucha! Po południu na zabawie Utonęła kaczka w stawie. Pan nie wierzy? Daję słowo! Sprowadzono straż ogniową, Przecedzono wodę sitem, A co ryb złowiono przy tym!” „Fe, nieładnie! Któż tak kłamie? Zaraz się poskarżę mamie!” ← poprzedni wiersz | następny wiersz → ← poprzednia lista wierszy | następna lista wierszy → ↑ Ceny też, robił pan ostatnio zakupy? Ale proszę pana, to jest naturalny proces. Do tego doszła pandemia, też swoje zrobiła. Wróćmy do tego kandydowania. No więc spotkaliśmy się z PiS w połowie drogi, zgodziłem się kandydować do Senatu. Trzeba tam odwrócić trend. Podobnie w europarlamencie. Co pan czytał, gdy był dzieckiem, książki polskie czy niemieckie? A czy były chociaż ładne, czy bez sensu i bezskładne? Co pan czytał jako pierwsze, opowieści czy też wiersze? Czy poczyta pan mi baśnie? Bo ja baśnie lubię właśnie! Tak się dobrze z panem bawię, może wreszcie się przedstawię... Niech pan słucha, drogi panie, jestem tym... co spał na sianie. Tym, co w wierszu wilki straszył, a gryzonia się przestraszył! I złą sławę przeto miałem, bo się małej myszki bałem! Proszę pana!... (cisza głucha)... Czy pan mnie choć jeszcze słucha? Proszę pana! Co się dzieje? Czemu pan się teraz śmieje? Proszę, niech mnie pan wysłucha. To ja!... Stefek!... Burczymucha! Ach, pan kiedyś o mnie słyszał... Stąd ten śmiech i stąd ta cisza? Chociaż sprawa panu znana, zaskoczyłem trochę pana? Pan, poeta! Wiersze tworzy! Niech pan o mnie coś ułoży... Już nie zgrywam bohatera! Ja już inny jestem teraz! Więc czy mogę pana prosić? - niech pan światu to ogłosi! Proszę, niech to świat usłyszy... - JA JUŻ SIĘ NIE BOJĘ MYSZY! Gliwice r. D Pewien pan, miły pan z Amsterdamu, G Powiedział wprost: "Ty moja bądź, Droga Aniu! [Verse 2] G D Skoro świt ja i ty wyjeżdżamy, G Mam swój dom, tam gdzie są tulipany. D Będziesz tam - mówił pan - pierwsza damą, G Dlatego dziś mą musisz być, moja Anno!" [Chorus] G D Baju baj, baju baj, proszę Pana! G Ja nie jestem taka Jan Brzechwa - Kłamczucha"Proszę pana, proszę pana,Zaszła u nas wielka zmiana:Moja starsza siostra BronkaZamieniła się w skowronka,Siedzi cały dzień na bukuI powtarza: kuku, kuku!""Pomyśl tylko, co ty pleciesz!To zwyczajne kłamstwa przecież.""Proszę pana, proszę pana,Rzecz się stała niesłychana:Zamiast deszczu u sąsiadaDziś padała oranżada,I w dodatku całkiem sucha.""Fe, nieładnie! Fe, kłamczucha!""To nie wszystko, proszę pana!U stryjenki wczoraj z ranaAbecadło z pieca spadło,Całą pieczeń z rondla zjadło,A tymczasem na obiedzieMiał być lew i dwa niedźwiedzie.""To dopiero jest kłamczucha!""Proszę pana, niech pan słucha!Po południu na zabawieUtonęła kaczka w nie wierzy? Daję słowo!Sprowadzono straż ogniową,Przecedzono wodę sitem,A co ryb złowiono przy tym!""Fe, nieładnie! Któż tak kłamie?Zaraz się poskarżę mamie!"Autor: Jan Brzechwa Pan Bóg pokazuje nam, że wystarczają małe, proste, ubogie rzeczy, aby osiągnąć wielkie cele. Niech Maryja uczy nas, co w życiu jest najważniejsze i co najbardziej się liczy. Czwarta Tajemnica Radosna: Ofiarowanie Pana Jezusa w świątyni. 40 dni po urodzeniu Pana Jezusa Maryja i Józef zanieśli go do świątyni, gdzie zawierzyć Bogu.